RODZAJ | Ogórecznik |
GATUNEK | lekarski |
RODZINA | Ogórecznikowate |
NAZWA ŁACIŃSKA | Borago officinalis |
WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z krajów śródziemnomorskich. W Polsce uprawiany, czasami występuje w formie zdziczałej, jako chwast. |
STATUS | Efemerofit. |
KOLOR | niebieski |
ILOŚĆ PŁATKÓW | 4 |
ŁODYGA | Wzniesiona, rozgałęziona i szorstko owłosiona. |
LIŚCIE | Dolne są duże, eliptyczne, górne małe, podługowate i obejmujące na wpół łodygę. Brzegiem faliste, pomarszczone. |
OPIS | Roślina jednoroczna osiągająca wysokość do 60 cm, cała odstająco i szorstko owłosiona. Wydziela przyjemny, odświeżający zapach ogórków.
Kwiaty duże, zwisające, wyrastają na szczycie łodygi w formie luźnej, ulistnionej skrętki. Kielich prawie wolny, składający sie z 5 wąskich działek. Średnica do 3 cm. Kolista korona o bardzo krótkiej rurce, zbudowana jest z 5 dużych, zaostrzonych płatków o barwie niebieskiej i 5 białych osklepek. Pręcików 5, słupek 1. |
SIEDLISKO | Nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Zwykle rozsiewa się sam. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, ani stanowiska. |
OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - lipiec. |
WYSOKOŚĆ | 40 - 60 cm |
WŁASNOŚCI LECZNICZE | Zawiera flawonoidy, garbniki, sole mineralne (m.in. rozpuszczalną, dobrze przyswajalną dla organizmu krzemionkę oraz azotan potasu), witaminę C, magnez, potas, alantoinę, śluzy, kwas jabłkowy, kwas cytrynowy. |
UWAGI | Owocem jest rozłupnia zawierająca 4 żeberkowane rozłupki. |
 |