| RODZAJ | Bez |
| GATUNEK | hebd |
| RODZINA | Piżmaczkowate |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Sambucus ebulus |
| WYSTĘPOWANIE | Rośnie dziko w Europie, Azji Zachodniej, w Turkmenistanie, na Kaukazie i w Afryce Północnej. W Polsce jest dość pospolity na południu. |
| STATUS | Gatunek rodzimy. |
| POKRÓJ | Roślina wieloletnia o pokroju krzewu, osiągająca wysokość do 2 m. Roślina wydziela nieprzyjemny zapach. Wykształca liczne podziemne rozłogi. Łodygi nadziemne są grube, rozgałęzione i bruzdowane. |
| LIŚCIE | Naprzeciwległe, nieparzysto-pierzaste, składające się z 5 - 9 podługowatolancetowatych listków o zaostrzonych końcach i ostro ząbkowanych brzegach. |
| KWIATY | Drobne, białe, lub różowawe kwiaty zebrane są w baldachogrona na szczycie pędów. Kwiaty są zrosłopłatkowe z 5 pręcikami, których pylniki w odróżnieniu od pozostałych gatunków bzu są czerwone. |
| OWOCE | Elipsoidalny, lśniąco-czarny pestkowiec. |
| OPIS | W odróżnieniu od dwóch pozostałych gatunków bzów rosnących w Polsce, ma niezdrewniałe pędy. |
| SIEDLISKO | Rośnie w cienistych lasach, zaroślach, zrębach i na przydrożach. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - sierpień. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Surowiec zielarski : korzeń (Radix ebuli). Zawiera on saponiny trójterpenowe, substancje o gorzkim smaku, glikozyd cyjanowodorowy, olejki eteryczne. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Cała roślina jest trująca, również owoce są trujące dla ludzi, zjadane są jednak przez niektóre ptaki. |
 |
