RODZAJ | Wiciokrzew |
GATUNEK | przewiercień |
RODZINA | Przewiertniowate |
NAZWA ŁACIŃSKA | Lonicera caprifolium |
WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z Europy, ale rozprzestrzeniony został również w innych rejonach świata[2]. Sprowadzony został do Polski w XVIII-XIX w. jako roślina ozdobna. Czasami dziczeje. Występuje miejscowo w dolinie Wisły, Odry. |
STATUS | Antropofit zadomowiony. |
POKRÓJ | Pnącze o wijących się pędach, osiągające długość do 9 m. |
LIŚCIE | Ulistnienie naprzeciwległe, liście szerokoeliptyczne, krótkoogonkowe, o długości 4 - 10 cm. Najwyższe liście są zrośnięte nasadami, tworzą jakby talerzyk obejmujący łodygę (ważna cecha odróżniająca od wiciokrzewu pomorskiego). Na stronie spodniej są niebieskawozielonawe i nagie. |
KWIATY | Wyrastają po 1-2 (na wspólnej szypułce) w kątach najwyższych liści. Mają długość 4 - 5 cm, są kremowe, czasami podbarwione na różowo i przyjemnie pachną. Korona z długą rurką, pojedynczy słupek z długą szyjką i pałeczkowatym znamieniem, 5 wolnych pręcików. |
OWOCE | Pomarańczowe nibyjagody o wydłużonym, elipsoidalnym kształcie. |
OPIS | Gałązki (nawet młode) są nagie, czym różni się od podobnego gatunku wiciokrzewu pomorskiego. |
SIEDLISKO | Zdziczałe okazy spotykane głównie w zaroślach nadrzecznych i śródpolnych. Ze względu na swoje piękne i pachnące kwiaty uprawiany jako roślina ozdobna. |
OKRES KWITNIENIA | Maj - czerwiec. |
UWAGI | Inne nazwy: kapryfolium. |
 |