| RODZAJ | Surmia |
| GATUNEK | żółtokwiatowa |
| RODZINA | Bignoniowate |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Catalpa ovata |
| WYSTĘPOWANIE | Drzewo to jest gatunkiem typowym dla Chin i Tybetu, ze względu na dekoracyjność, uprawia
się je w wielu krajach w tym w Polsce. |
| STATUS | Gatunek obcy. W Polsce uprawiany. |
| POKRÓJ | Drzewo o szerokiej koronie osadzonej na krótkim pniu, dorasta 10 metrów wysokości. |
| LIŚCIE | Szerokojajowate dorastające do 10-20 cm, podzielone do 2 par bocznych klap, z wierzchu liście aksamitnie owłosione, od spodu nagie, z plamkami nektarników w kątach łączeń nerwacji liści, nerwacja barwy ciemno-wiśniowej, dojrzałe liście lekko sztywne i na wierzchołku krótkozaostrzone. |
| KWIATY | Nieduże dorastające maksymalnie do 3 cm średnicy, skupione w wielokwiatowych wiechach, barwy kremowej lub żółtawej z ciemniejszymi smugami i plamkami, miododajne. |
| OWOCE | Długie i cylindryczne. Pozostają na drzewie przez całą zimę. |
| OPIS | Kora jasnobrązowa do szarobrązowej, dość głęboko podłużnie bruzdowana. |
| SIEDLISKO | Drzewo ciepło- i światłolubne, wymagające miejsc nasłonecznionych, a także osłoniętych od wiatrów. Dobrze rośnie na glebach suchych, toleruje również gleby piaszczyste suche. |
| OKRES KWITNIENIA | Lipiec - sierpień. |
 |
